Cabo Verde - einde van de reis

29 april. Vandaag varen we het laatste stuk naar Cabo Verde. Ik sta de hele dag op het dek om tot het laatst nog nieuwe soorten waar te nemen. Naast enkele Bulwer's Stormvogels, Kuhl's Pijlstormvogels, Kleinste Jagers en een eenzame Roodsnavelkeerkringvogel, de eerste Cape Verde Shearwater en een Cape Verde Storm-Petrel. Op het eind van de middag nog een Boyd's Shearwater wat het totaal op 3 nieuwe soorten brengt vandaag voor mij. Naast enkele dolfijnsoorten zoals Bottle-nosed Dolphins een grote groep Pilot Whales die zich opnieuw van zeer nabij lieten bekijken. Na het laatste diner aan boord kwamen we met de gehele groep bij elkaar in de lounge. Daar werd door een van de mensen van het expeditie team een gave weergave van onze trip in beeld en geluid gegeven. Enkele mensen werden zelfs enigszins emotioneel. Iedereen was het erover eens dat het een heel speciale trip was geworden, mede omdat zoveel fanatieke vogelaars, zeezoogdieren jagers en fotografen in deze groep vertegenwoordigd waren in de veronderstelling dat dit de laatste Atlantic Odyssey zou zijn. Je groeit tijdens deze 34 dagen op zee ook naar elkaar toe en ik heb vele interessante gesprekken gehad met veteranen die vaak al 10-tallen jaren over de wereld zwerven op zoek naar zeldzame vogels en zoogdieren. Ook het expeditie team zelf werd meegesleept door het enthousiasme van onze groep en mede daardoor werd er ook een record aantal van ver over de 30 soorten aan zeezoogdieren waargenomen.

30 april.We varen in de vroege ochtend de haven van Praia op het eiland Santiago binnen. Ben net te laat op het dek om enkele White-faced Storm-Petrels te zien die kort op redelijk grote afstand te zien waren. Dan is het tijd om afscheid te nemen. Een aantal mensen blijven nog 12 dagen aan boord voor de resterende trip van de Plancius naar Vlissingen. Een grote groep vliegt vannacht terug en maken vandaag nog een algemene trip of een vogeltrip op Santiago en een kleinere groep (waaronder ik) vogelen nog 2 dagen op Santiago en vliegen dan terug. Het schip wordt gedurende de dag weer helemaal in orde gemaakt voor de nieuwe groep vogelaars die om 4 uur 's middags aan boord komen voor de laatste 12 dagen op zee van Praia naar Vlissingen. Dit is de zogenaamde West African Pelagic. Zij gaan op zoek naar de zeevogels en zoogdieren voor de kust van Mauretanie, rond Cabo Verde, Canarische eilanden, Madeira en verder richting Nederland. Laurens Steijn van Birding Breaks heeft voor deze dagen een lokale vogelgids en een minibus geregeld en met een groep van 7 vogelen we van 11.00 tot 18.00 uur op Santiago. We vinden alle endemische specialiteiten van Santiago, te weten: Bourne's Heron, Cape Verde Buzzard, Alexander's Kestrel, Cape Verde Swift, Cape Verde Warbler, Iago Sparrow en op een klif midden op de dag een Cape Verde Barn Owl. Deze laatste soort had ik in 2007 gemist en was dus een mooie inhaler. Long-tailed Cormorant, een dwaalgast uit Afrika op Cabo Verde, zagen we zeer goed en verder de mooie Grey-headed Kingfisher (zeer tam) en veel Spectacled Warblers. We hadden een verrassend goede lunch in een lokaal eettentje langs de weg. We verbleven in hotel Roterdao (Rotterdam), waarvan de eigenaar goed Nederlands sprak. Er is een vrij grote Kaapverdiaanse gemeenschap in Rotterdam. Met enkele biertjes en een lekkere maaltijd met verse tonijn sloten we deze dag af.

1 mei.Vandaag bezochten we enkele woestijnachtige gebiedjes op Santiago. De doelsoorten, Cream-coloured Courser, Bar-tailed Desert Lark, Hoopoe Lark en Black-crowned Finch-Lark werden allen gevonden. Van de Courser zagen we er slechts een. Net buiten Praia bezochten we een steile rotswand waar we een aantal broedende Red billed Tropicbirds van dichtbij fotografeerden. En toen was het echt voorbij. We vlogen die nacht via Lissabon terug naar Schiphol.

Het was een trip die iK voor geen goud had willen Missen. Zal er nog vaaK aan terugdenKen.

Dolfijnenshow

25,26,27 en 28 april. Tijdens deze dagen stomen we hard door naar het noorden. Op 26 april passeren we de evenaar en dat werd gevierd met een optreden van Neptunus en een feestje op het achterdek. Heel apart om op volle zee, duizenden kilometers van enig land een feestje te hebben waarbij op een bepaald moment ACDC over zee schalt. We zien niet erg veel vogelsoorten maar sprokkelen toch wel het een en ander bij elkaar. Bulwer's Stormvogel, Kuhl's Pijlstormvogel, Sooty Shearwater, redelijke aantallen Vale Stormvogeltjes, Red-footed Booby, Red-billed Tropicbird, White-tailed Tropicbird, Kleinste Jagers die regelmatig de doortrekkende Noordse Sterns lastigvallen en een schiterende adulte Middelste Jager. De eerste dagen ook nog Sooty Terns, Fairy Terns, Black Noddy en Brown Noddy. Er werden weer vele mooie waarnemingen gedaan van zeezoogdieren zoals Blauwe Vinvis, Potvis, Bultrug, False Killer Whales, Orkas, Pilot Whales en ook verschillende dolfijnsoorten. Over een van die waarnemingen wil ik iets meer vertellen. In de middag van 27 april werd een groep Spinner Dolfijnen ontdekt en de Plancius naderde die groep heel rustig. De Plancius heeft de beschikking over hele stille motoren en kan daardoor vaak dichtbij komen en toen gebeurde er iets heel speciaals. Van heinde en ver kwamen Spinner Dolfijnen aanzwemmen en begonnen rond de boot een ware Show. Ze danken hun naam aan het feit dat ze hoog bover de oppervlakte uitspringen en daarbij rondom hun lengteas draaien (schroeven). Het record staat blijkbaar op 7 keer en ik zelf heb dieren 4 keer rond hun lengteas zien draaien. Ze komen gracieus omhoog, draaien en komen dan minder gracieus met een enorme klap neer op het water. Het aantal getelde dieren varieerde tussen de 450 en 600 dolfijnen!! En je ziet ze dan springen op 10 meter en op 50 meter van de boot. Het was een ongelooflijk spektakel. Geen dolfijnenshow zoals in een dolfinarium waar enkele beesten getraind worden om over een koord te springen maar van 10-tallen dolfijnen die geheel vrij(willig) in het midden van de oceaan een prachtige show uitvoerden. Iedereen, inclusief de volledige bemanning en kapitein stond aan het dek om dit schouwspel te zien. Meer dan 100 mensen stonden stil te kijken met uitzondering van de oo's en aa's als een van de dolfijnen weer een indrukwekkende sprong uitvoerde. De geheugenkaarten liepen razendsnel vol en je hoorde wel een constant geratel van de sluiters van vele camera's. Achteraf bleken we bijna een vol uur bij de groep doorgebracht te hebben. Het grappige was dat op een bepaald moment er niet meer werd gefotografeerd maar dat iedereen gewoon aan het kijken en genieten was. Ik stond op de boeg en vlak onder mij waren 10 tot 15 dieren vol aan het racen met de boot. Mooi was ook als ze synchroom zwommen met een aantal dieren, vooral de jonge dieren die praktisch vastgeplakt aan hun moeder de bewegingen uitvoerden. Marijke de Boer, een ervaren expert en onderzoekster van zeezoogdieren stond naast me en vertelde me dat ze dit nog nooit had gezien en zeker niet op deze schaal. Na een uur zwom de groep langzaam van onze boot weg en werd er nog lang nagepraat over waar we nu eigenlijk getuige van waren geweest. Weer een bijzonder moment tijdens deze bijzondere reis. Nu nog 2 dagen naar Praia, Cabo Verde.

Ascension Island

21 en 22 april.We varen nu van St.Helena naar Ascension Island. het wordt steeds warmer. We zien niet veel vogels maar de waarnemingen van Bulwer's Stormvogel nemen toe en verder enkele Cory's Shearwater, Madeiran Stormvogels waarvan enkele behoorlijk in rui, Arctic Terns en Kleinste jagers. De beste vogel die ik zelf fotografeerde was een White-bellied Storm-petrel van de ondersoort grallaria die waarschijnlijk van Howe Island afkomstig is. Volgens verschillende zeevogelexperts is er nog zo weinig bekend van de verspreiding van heel veel zeevogelsoorten. Wie vogelt er nu eigenlijk op dit stuk van de oceaan waar we ons nu bevinden?! Een ander hoogtepunt was de waarneming van minimaal 7 Sperm Whales (Potvissen) die zich prachtig lieten bekijken. Een van de walvissoorten die ik zeer graag wilde zien. We hebben nu al over de 30 soorten zeezoogdieren gezien! In de middag van 22 april nemen we zeker 5 grote Lederschildpadden waar, waarvan eentje vlak naast de boot een grote kwal aan het verorberen is. Heel bijzonder om deze grootste schildpad van de wereld te zien op volle zee.

23 april.Bij zonsopgang staat iedereen op het dek als de Plancius langzaam Ascension nadert en de kapitein de boot stillegt vlak voor het kleine rotseiland, Boatswain island, vlak naast Ascension. Op dit kleine eiland broedt praktisch de gehele wereld populatie van de zeldzame Ascension Frigatebird. Nadat door verwilderde katten en ratten de soort op Ascension was uitgeroeid was dit kleine eiland nog de enige plek waar de frigatebird zich kon handhaven. Onderzoekers vertelde ons later dat een Nieuw Zeelands team erin was geslaagd om sinds 2004 de katten grotendeels uit te roeien en dat van 3 broedparen er momenteel weer 300 broedparen op het hoofdeiland broeden. Nadat de zon opkwam waren we aan het dek getuige van een schitterend schouwspel. Werkelijk overal vogels. Rondom de boot 100-en Frigatebirds, Black Noddy's, Brown Noddy's, Brown Booby, Masked Booby, Red-footed Booby, Fairy Tern, Sooty Tern, White-tailed Tropicbird en dat in grote aantallen. Indrukwekkend en dit moet een van de mooiste vogelplekken op de wereld zijn. Waarschijnlijk duurt het weer jaren voordat vogelaars hier weer getuige van mogen/kunnen zijn. Zelfs de niet-vogelaars aan boord waren onder de indruk. Op Ascension is een Britse en Amerikaanse militaire basis gevestigd. Van hieruit werden bijvoorbeeld Britse troepen gestuurd tijdens de Falkland oorlog.Dus we moesten allerlei formulieren invullen voordat we aan land mochten gaan. Onze Russische kapitein mocht bijvoorbeeld niet aan land. Eenmaal aan land maakten we een excursie naar een kolonie van minimaal 120.000 paar Sooty Terns. Ook weer heel bijzonder om hier middenin te staan en de vogels van zeer dichtbij te kunnen bekijken. We werden begeleid door enkele jonge, voornamelijk vrouwelijke, onderzoekers die hier voor enkele jaren waren gedetacheerd om onderzoek te doen aan zeevogels. Ook nog een wandeling gemaakt door een soort van tropisch bos waar alleen maar geintroduceerde tropische vogels voorkomen. Alle andere endemisch voorkomende soorten zijn in de loop van de jaren hier uitgeroeid. Ascension is een mooi tropisch eiland met mooie stranden maar er is geen toerisme. De autoriteiten geven ook geen toestemming meer om te zwemmen in zee naar aanleiding van 2 incidenten met met name Tijgerhaaien aan de kust. In de enige plaats op Ascension, Georgtown, wat gedronken, rondgelopen en de meesten van ons kochten een t-shirtje in de enige giftshop van de plaats. In de avond gingen we in de zodiacs terug naar het eiland voor een excursie naar een strand waar Green Turtles hun eieren komen leggen. Omdat de wind was toegenomen werd het toch nog enigszins tricky. De excursie was enigszins een teleurstelling. Het was waarschijnlijk ook wel moeilijk om zoiets te organiseren voor 80 mensen. We werden in 5 groepen verdeeld en hoewel iedereen de schildpadden zag heeft slechts 1 groep daadwerkelijk het leggen van eieren kunnen zien.

24 april.Voor zonsopgang stonden we weer op het strand en dit keer zagen we prachtig hoe zeker 5 verschillende schildpadden na het leggen van hun eieren hun weg terugzochten naar zee. Prachtig gezien en gefotografeerd. Enkele mensen werden zelfs tijdens het fotograferen ineens verrast door een enorme golf waardoor ze behoorlijk nat werden en dat was dus aanleiding tot de nodige hilariteit. Ik ben nog met een klein groepje teruggegaan naar de Sooty Tern kolonie om te fotograferen en rond het middaguur vertrokken we van Ascension naar het laatste reisdoel: Praia op de Kaap Verdische eilanden. De kapitein bezorgde ond nog een mooi afscheid van Ascension door de boot nogmaals een uur lang stil te leggen voor Boatswain eiland zodat we opnieuw konden genieten van de enorme vogelrijkdom van dit eiland. De cameras maakten overuren en ratelden continu. Nu nog 5 volle dagen op de oneindige blauwe oceaan voordat we de uiteindelijke bestemming van mijn reis bereikt hebben.

ontmoeting met een walvishaai

19 april.Vanmorgen met de zodiac aan land gegaan. Daarna met een minibusje in binnenland ingereden voor een bezoek aan de residentie van Napoleon. Helaas veranderde het zonnige heerlijke weer aan de kust in een lichte drizzle en wat mist. Het bezoek aan Longwood House, waar Napoleon de laatste 5 jaar van zijn leven doorbracht, was zeker de moeite waard. Gedurende deze tijd ging hij vaak wandelen, paardrijden, legde een tuin aan en dicteerde hij zijn memoires. Hij had hier zijn eigen Franse staf. Heel apart om door dit huis te lopen. Alles is nog helemaal in originele staat en wordt keurig bijgehouden. Ook nog het graf van Napoleon bezocht. De plek was door hem persoonlijk uitgezocht toen hij wist dat hij ging sterven. 20 jaar later werd het lichaam naar Frankrijk vervoerd waar, naar het schijnt, meer dan een miljoen Fransen hem de laatste eer bewezen toen hij in Parijs werd herbegraven. Ook nog een 167 jaar oude landschildpad gezien die hier in het verleden werd ingevoerd. Terug op het schip, die afgemeerd in de baai van St.Helena lag, stond ik na de lunch in mijn eentje op het achterdek toen opeens onder mij een Whale Shark (Walvishaai) aan de oppervlakte verscheen. Na de eerste verbazing anderen gewaarschuwd en toen brak weer een waar pandemonium uit. Het grootste deel van de mensen waren op het eiland. Een aantal mensen die snorkel gear hadden renden naar beneden om hun spullen te halen en al snel lagen 3 jonge Belgische vogelaars en 3 mensen van het expeditieteam in het water rond de Whale Shark. Ik kon alles mooi van boven fotograferen. Er werd naar mij geroepen dat ik het ook moest proberen. Omdat dit toch waarschijnlijk de enige kans in mijn leven was om nog met een Whale Shark te zwemmen, besloot ik ineens om er maar voor te gaan voordat het beest weg was. Ik rende naar de loopbrug, trok sandalen, broek en shirt uit en greep een zwembril. Helaas waren alle zwemvliezen en snorkels weg. Samen met een Deen (met al zijn kleren aan) en zijn japanse vrouw sprong ik van de loopbrug het water in. De 3 snorkelaars die nog in het water lagen gaven aanwijzingen hoe we moesten zwemmen. Ook van het dek werden we in de juiste richting geleid. De Whale Shark lag in feite vlak langs de boot en opeens zag ik een enorme gedaante opdoemen in het blauwe water en lag ik oog in oog met de Whale Shark. Ongelooflijk. Omdat mijn bril regelmatig vol water liep, was ik op een bepaald moment aan het watertrappelen om het water uit mijn bril te laten lopen, toen ik plotseling iets onder mijn blote voeten voelde. (Ik had geen zwemvliezen) en toen ik naar beneden keek zag ik dat ik op de kop van de Whale Shark stond!!!!!! Voelde best ruw aan en zeker 2 seconden (niet overdreven) stond ik op het beest. Daarna gleed hij rustig verder naar voren en toen ik snel ging liggen zag ik vlak onder mij de Walvishaai doorglijden en als laatste vlak naast me de enorme staartvin die me passeerde. Wat een ervaring. Vlak daarna besloot ik naar de zodiac te zwemmen omdat ik zonder flippers en snorkel toch moe begon te worden en daar werd ik snel binnenboord gehezen. Nog enige tijd vanuit de zodiac van zeer dichtbij de Whale Shark kunnen bekijken. Vanaf dat moment was ik de persoon aan boord die op een Whale Shark had gestaan. Ik moest ook weer snel aan boord omdat er al weer een boot klaar lag waar ik mee mee moest om naar enkele zeevogelkolonies te gaan. Iedereen moest op mij wachten omdat ik eerst nog aan boord moest klimmen in mijn onderbroek en snel naar mijn cabin moest gaan om me om te kleden, kijker en fotospullen te pakken. Daarna nog een hele mooie tocht gemaakt naar kolonies van Red-billed Tropicbirds, Masked Boobies, Madeiran Storm-Petrels, Brown en Black Noddies. Maar de Whale Shark ervaring speelde nog steeds constant door mijn hoofd. In de avond hadden we in een heerlijk temperatuurtje een barbecue en feestje op het achterdek. Meer dan 10 nationaliteiten van russen tot amerikanen hadden een heel gezellige avond. Alle wereldproblemen bestonden even helemaal niet. Terwijl de Lambada over de baai klonk werden we in het licht van het dek nog even verrast door een bezoek van een grote groep dolfijnen die even kwamen kijken wat er aan de hand was. Sommigen gaven nog even een showtje door boven de oppervlakte uit te springen. Het was het einde van " A beauiful Day".

op weg naar St.Helena

14,15,16 en 17 april. We varen op volle kracht 4 volle dagen en nachten naar St.Helena. De eerste dagen zien we nog een paar albatrossen en pijlstormvogels maar die nemen snel in aantal af. De laatste pijlstormvogel die we zien is de Spectacled Petrel. Dan komen we in een soort woestijnzone in de oceaan terecht. De watertemperatuur stijgt tot 25 graden, de buitentemperatuur tot een aangename 25-28 graden, weinig wind en onbewolkt. Weinig wind en weinig voedsel en dus weinig vogels. We zien 4 tot 5 vogels gedurende een hele dag zoeken op zee. Voordeel is wel dat je nu rustig kunt douchen en niet zoals tijdens de eerste dagen dat je wanneer het schip zijwaarts overhelt tot 40-50 graden je stevig moet vastgrijpen aan de strategisch geplaatste wandbeugel in de douchecabine, teneinde te voorkomen dat je door de badkamer wordt gekatapulteerd. Het is wel een heerlijke relaxte fase tijdens de reis en je ziet steeds meer mensen in korte broek en sandalen aan het dek verschijnen. Net een echte vakantie. Wel leveren deze dagen een paar zeldzame zeezoogdieren op, zoals Dwerg Potvis, Blanvilles Beak Whale en Strep-toothed Beak Whale. Ik had nog nooit van deze beesten gehoord maar de zeezoogdieren speciaisten aan boord waren erg enthousiast en dat werkt aanstekelijk. De vogelfotografen stappen over naar het fotograferen van vliegende vissen. na een paar dagen verschijnen de eerste Red-billed Tropicbirds, Madeiran Storm-Petrels en Bulwer's Storm Petrels. op 17 april zien we prachtig een groep van zeker 50 Pilot Whales vlakbij de boot en een aantal Noordse Sterns ploeterend op weg naar hun broedgebieden in de arctic. Wat een prestatie. We hebben ook een aantal zeer spectaculaire zonsondergangen vanaf het topdek van de boot

18 april.Bij zonsopgang sta ik al met een aantal vogelaars aan dek omdat we St.Helena snel naderen. het aantal vogelsoorten neemt snel toe. In korte tijd noteren we Bruine en Zwarte Noddy, Bruine Gent en Maskergent, Madeiran Storm-Petrel, Red-billed Tropicbird en als beste van allemaal de Fairy Tern (Opaalstern) een nieuwe soort voor mij. Net als ik naar beneden wil gaan voor het ontbijt wordt er van de boeg geroepen: " Whale Shark"! Iedereen stormt naar het bovendek en dankzij knap manouvreren van onze kapitein krijgen we de komende 20 minuten prachtig de Whale Shark (Walvishaai) in beeld. Op een bepaald moment hang ik praktisch boven het beest dat vlak onder de oppervlakte zwemt met alleen zijn grote rugvin boven water. Ik kan zelfs de spots boven op zijn rug goed waarnemen. Nooit verwacht dat ik dit prachtige beest zo mooi zou zien. later in de morgen werden we met de zodiac op St.Helena afgezet. We lopen de korte afstand naar James Town, de enige "stad" op St.Helena. In de bomen in de stad vliegen overal de elegante Opaalsterns rond. Deze geheel witte stern met grote, pikzwarte ogen en zwarte snavel broedt met name in bomen. Het legt zijn ei in een kleine uitholling op een verder kale tak. Heel bijzonder. De rest van de morgen slenteren we wat door het slaperige, rustieke James Town. Een klein, gezellig stadje met een typisch Britse uitstraling. de inwoners zijn bijzonder vriendelijk en noemen zich" Saints". St. Helena is verder natuurlijk bekend van de ballingschap van Napoleon. Deze bracht de laatste 5 jaar van zijn leven in ballingschap door op dit eiland nadat hij de slag bij Waterloo had verloren. Daarover later meer aangezien ik morgen zijn verblijf ga bezoeken. In de middag hebben we nog een excursie gemaakt naar een natuurlijk grasland in het binnenland van St.Helena waar de enige endemische vogelsoort van St.Helena voorkomt, de St.Helena Plevier of Wirebird, de nationale vogel van het eiland. De soort werd erg bedreigd maar nadat men erin was geslaagd om de wilde kattenpopulatie terug te dringen op het eiland gaat het weer beter met deze vogelsoort. Hij is van 250 exx. toegenomen tot ongeveer 550 exx. ik heb de vogel prachtig gezien en gefotografeerd. Vanavond zijn we op het vaste land gebleven en hebben een gezellige avond gehad op een terrasje in James Town. Nog steeds dik 20 graden. In het donker ben ik net teruggekeerd aan boord en tik ik dit verhaal.

Cough Island tot Tristan da Cunha island

10 april.Het zag er deze morgen helemaal niet naar uit dat we een zodiac cruise langs Cough island konden gaan maken. Regen en harde wind waardoor het niet verantwoord was om vanaf het gangpad in de zodiac te stappen. Maar wonder boven wonder nam de wind ineens voldoende af om toch van boord te gaan. gedurende een uur maakten we een tocht waarbij we regelmatig een flinke bui over ons heen kregen. De bestuurders van de zodiacs zijn enorm ervaren om zo'n zodiac in de golven onder controle te houden. Mijn fotoapparatuur had ik achter gelaten op de Plancius. We zagen prachtig Sub-antarctic fur seals en Northern Rock Hopper Penguins met hun indrukwekkende punkkapsel. Mooi om deze vogels soepel van rots naar rots te zien springen. De endemische Cough Finch was natuurlijk voor de vogelaars het hoogtepunt van de trip. oen snel terug naar het schip omdat het weer snel verslechterde. Daarna vervolgde het schip zijn tocht in de richting van Tristan da Cunha. Het schip rolde alle kanten op en tijdens de lunch was menig plaats aan tafel onbezet. Mensen waren zeeziek en ik zal weer overal de pleisters tegen zeeziekte verschijnen. Ik voelde me ook niet helemaal jofel maar niet echt ziek.

11 april.Om 11.00 uur arriveerden we bij Tristan da Cunha, waar we hoopten aan land te gaan. Maar de autoriteiten gaven vanwege de hoge golven geen toestemming om met de zodiacs de kleine haven in te varen. Dat was een tegenvaller. Tijdens de laatste 20 jaar is het maar in 60% van de gevallen gelukt om een landing om Tristan te doen, dus we hopen dat morgen de wind zodanig geluwd is dat het wel mogelijk is. Als compensatie maken we een zodiac cruise langs de kust wat wel indrukwekkend kwa landschap was maar verder niet veel opleverde. We zien wel overal nestelende Atlantic Yellow-nosed Albatrossen, waarvoor Tristan een van de belangrijkste broedplekken is. De eerste bewoners hebben zich rond 1820 op Tristan gevestigd en momenteel bestaat de bevolking uit ongeveer 300 bewoners. Ze wonen in een dorpje The Settlement, ook wel Edinburgh of the Seven Seas genoemd. Ze leven voornamenlijk van de vis- en kreeftenvangst, verbouwen aardappels en hebben wat schapen en koeien. Het is een hard en zelfstandig volkje. Vanwege het weer kunnen ze minder dan 100 dagen per jaar de zee op om te gaan vissen. 1 keer per jaar komt er een vrachtboot uit Kaapstad (2000km en 5 dagen varen) om de noodzakelijke artikelen af te leveren. Het is zelfs voorgekomen dat deze boot onverrichterzaken moest terugkeren omdat ze hun lading niet konden lossen. In 1961 barstte de vulkaan uit en besloot de Britse regering om de gehele bevolking te evacueren omdat de lavastroom het dorp bedreigde. De bedoeling was dat ze zich definitief in Engeland zouden vestigen. Maar de meesten konden niet aarden en in 1963 keerden de meeste bewoners weer terug en bouwden alles weer op. In de middag slaagden we erin om vanaf het schip een Tristan Moorhen te scopen. Een echte twitch vanaf het topdek!! In de schemering zagen we nog een bijzonder spektakel toen ongelooflijke aantallen Great-winged Petrels zich in de baai verzamelden en overal rond de boot vlogen.

12 april. het was een schitterende zonovergoten dag en de wind was zodanig dat we definitief een landing op Tristan konden maken. Zogauw we aan land waren liepen we van de haven het dorpje in wat een gezellige en keurig onderhouden indruk maakte. Beetje zo'n gevoel als floortje in " Reis naar het Einde van de wereld." We liepen van het dorp in de richting van de zogenaamde Potato Fields (3 km) . Hier gingen de vogelaars zoeken naar de endemische Tristan Thrush, die zich ophoudt in de begroeide kloven en hellingen aan de rand van het grasland. Op een gegeven moment vond Danny, een haagse vogelaar samen met een Duitse vogelaar een Thrush, de vrij zeldzaam is. Ik was vrij snel op de plek en kon de tamme lijster op enkele meters bekijken. Maar het was een nogal ongelukkige plek, op een steil en smal paadje. Er ontstond een waar pandemonium als van heinde en ver vogelaars kwamen toegestroomd om de vogel te bekijken. Iedereen werd via walkie talkies gewaarschuwd. Het was een behoorlijk apart schouwspel om vogelaars, velen niet meer zo jong en fit, mannen en vrouwen op handen en voeten, de meest fantastische capriolen uithalend op die steile helling naar die vogel te zien klimmen. Hier de echte twitchers aan het werk. Daarna togen we met zijn allen naar het dorp om daar in de plaatselijke bar een echt Albatros biertje te gaan drinken. Het was heerlijk weer, zonnig, 25 graden en iedereen goede zin. De Russische kapitein werd gesignaleerd, de Filipijnse bemanningsleden lagen of in het gras naar muziek te luisteren of waren aan het biljarten terwijl de russen lekker aan de bar zaten. Aan het eind van de middag voeren we terug naar het schip. Hopelijk werkt het weer morgen ook nog mee zodat we ook op Nightingale Island of zelfs op Inaccessible Island kunnen landen.

13 april. De boot was in de nacht naar Nightingale Island gevaren maar het bleek al snel dat het veel te hard waaide, waardoor onze hoop de bodem werd ingeslagen om op het eiland te landen. Het plan was om naar de top van het eiland te klimmen en daar nog 2 endemische vinken te observeren. Helaas, niet dus. We maakten nog wel met de Plancius een tocht rond het eiland en later rond Inaccessible Island, waar de haast mytische Inaccessible Rail voorkomt die maar door het heel select groepje vogelaars is waargenomen. Heel frustrerend om zo dichtbij zulke zeldzame vogels te zijn en er toch niet naar toe kunnen gaan. Slechts in 10% van de gevallen slaagt een landing op Inaccessible Island. nadat we de Tristan guides hadden afgezet voeren we verder naar onze volgende bestemming. St.Helena. In de middag nog mooie waarnemingen van een groep spelende dolfijnen maar hoogtepunt was toch wel de Blauwe Vinvis die zich prachtig liet bekijken vlakbij de boot. De kapitein stopte de motoren en de walvis kwam herhaaldelijk terug om de boot van dichtbij te bekijken, regelmatig mooi aan de oppervlakte verschijnend en spuitend. Nooit gedacht dat ik dit grootste zoogdier zo fraai te zien zou krijgen.

Ontmoeting met een albatros.

Op 7 april stond ik samen met een Engelse en Amerikaanse vogelaar op het achterdek van de Plancius. Ergens tussen South Georgia en Cough Island, midden op de atlantische oceaan en duizenden kilometers van enig vasteland. Er hing al een tijdje een adulte Wandering Albatros (Reuzenalbatros) achter de boot. Op een bepaald moment kwam deze vogel steeds dichterbij, tot hij op ooghoogte, op minder dan 5 meter, hangend in de wind ons enkele lange seconden recht in de ogen keek voordat hij met zijn spanwijdte van 3.60 meter langzaam naar de zijkant van het schip afboog. Echt een magisch moment en ik hoorde die Amerikaan langzaam uitblazen en zachtjes " wow " uitbrengen. Dat doet me denken aan de uitspraak die een bekende Amerikaanse vogelaar/dichter, Robert Cusham Murphy in 1912 deed: " I now belong to a higher cult of mortals for I have seen the Albatros". Deze uitspraak hangt in het kleine museum van Grytviken op South Georgia bij een prachtig geprepareerde Wandering Albatros van 10 jaar oud die op een dag dood, zittend in het gras werd gevonden. Deze uitspraak geeft goed het gevoel weer wat ik had na de waarneming/ontmoeting met deze albatros.

Antarctische Convergentie

5 april tot 9 april.Gedurende deze 5 dagen stoomden we op door de atlantic in noordelijke richting van South Georgia naar het eiland Cough. Op 6 april passeerden we de zogenaamde Antarctische Convergentie, de overgang van antarctische wateren naar sub-antarctische wateren. terwijl de temperatuur op 5 april overdag 3 graden was, liep deze op 9 april al op naar 15 graden. Gedurende deze 5 dagen op volle zee hadden we meestal de wind in de rug en mochten we op 6 april en op 8 april van de kapitein niet op de meeste dekken vanwege de harde wind. Ik stond dagelijks de meeste uren op het dek, zeevogels te bekijken en met name ook te fotograferen. Er waren constant vogels te zien en soms in ongelooflijke aantallen. Om even een impressie te geven het volgende rijtje: Atlantic Yellow-nosed Albatros, Wandering Albatros, Tristram Albatros, Shy/Salvin's Albatros, Black-browed Albatros, Sooty Albatros, Light-mantled Albatros. In totaal 9 soorten Albatrossen waargenomen. Verder Northern en Southern Giant-Petrel, Atlantic Petrel, Kerguelen Petrel, Great-winged petrel, Soft-plumaged Petrel, White-headed Petrel (zeldzaam, 7 exx.), Broad-billed Prion, Antarctic Prion, Grey Petrel, White-chinned Petrel, schitterende Spectacled Petrels, Sooty Shearwater, Subantarctic Little Shearwater, Great Shearwater, Wilson's Storm-Petrel, Grey-backed Sorm-Petrel, Black-bellied Storm-Petrel, White-bellied Storm-Petrel en 2 soorten Diving-Petrels. Alle soorten ook in grote aantallen en mooi gezien. Grappig was ook dat 4 Koereigers midden in de atlantic en op duizenden kilometers van land op onze boot een goed heenkomen zochten. Ik denk niet dat ze het anders gered zouden hebben. Waarnemingen van zeezoogdieren vielen wat tegen. 2 soorten dolfijnen, Southern Right Whale, enkele Orca's en een soort Beaked Whale. De sfeer aan boord is verder prima. Veel fanatieke vogelaars en dus wordt er veel gekletst over vogels en vogeltrips. Veel mensen hebben bijvoorbeeld ook de pacific odyssey gedaan vanuit Nieuw Zeeland of met de Plancius al trips naar Spitsbergen gemaakt. Regelmatig leuke lezingen over o.a. determinatie van zeevogels en zeezoogdieren en de geschiedenis van de verschillende eilanden die we aandoen tijdens deze trip. Zoals gezegd is de organisatie aan boord bijzonder goed en het is verbazingwekkend dat de kok in staat is om dagelijks zo'n gevarieerd en smakelijk menu op tafel te toveren. We zijn vanavond aangekomen bij het eiland Cough. Het was indrukwekkend hoe dit ruige eiland met zijn steile rotshellingen ineens opdook midden in de atlantic. Helaas hadden we windkracht 10 met uitschieters naar 13!! bij het eiland waardoor een zodiac cruise onmogelijk was. Het eiland is een restricted natuurreservaat en landingen op het eiland (als dat al mogelijk zou zijn) zijn niet toegestaan. Hopelijk is de wind morgenvroeg zodanig afgenomen dat we met de zodiacs langs de kust kunnen varen. In de schemering zagen we werkelijk duizenden zeevogels vanuit zee , hoog in de lucht, naar de hellingen op Cough vliegen. Indrukwekkend schouwspel en te vergelijken met het uitvliegen van vleermuizen in de schemering vanuit de grotten waarin ze overdag verblijven maar dan in omgekeerde volgorde. De Plancius ligt nu voor anker net buiten de kust van Cough, terwijl ik dit verhaal zit te tikken in de lounge van de boot. Zeker is dat ik morgen bij het eerste licht weer op het dek sta!